W poszukiwaniu czasopism o książkach - Książki. Magazyn literacki

Książki. Magazyn literacki nr 1/2013 (196)
lub 
Magazyn literacki KSIĄŻKI nr 1/2013 (196)

Od jakiegoś czasu szukam niezależnego pisma z dobrymi recenzjami książek. Pisałam już o moich bezowocnych jak dotąd poszukiwaniach Nowych Książek, które doprowadziły mnie do Zeszytów Literackich TU, które okazały się bardzo porządną lekturą, jednak z bardzo małą porcją recenzji.

Teraz przedstawię miesięcznik Książki. Magazyn literacki nr 1/2013 (196). Jest to miesięcznik wydawany pod redakcją Piotra Dobrołęckiego z silnie zaznaczoną obecnością Łukasza Gołębiewskiego, prezesa spółki Biblioteka Analiz, będącej właścielem Książek.

Pierwsze wrażenie jest pozytywne. Ładne wydanie, przyjemny, trochę grubszy niż zwykle, błyszczący papier. Sporo informacji w tabelach. Atutem Książek jest niewątpliwie dział Wydarzenia (choć tu wepchnięto wywiad z autorem komiksu), dział Kalendarium Rynku książki, dla zainteresowanych dział Bestsellery. 

Tu znalazłam coś, co mnie naprowadziło na trop charakteru  tego czasopisma. Mówię o słowach autorstwa niewątpliwej gwiazdy miesięcznika Książki, Krzysztofa Masłonia, który tak skomentował nokaut sprzedażowy E.L. James: „Widać świat najbardziej potrzebuje książek o tym, jak się rżnąć.”

O, kurde! – myślę sobie, trzymając się nieco stylistyki Masłonia. Coś jest nie tak…  No i  jest… A mówi to osoba, która przeczytała cały numer, wszyściutko - od deski do deski.

W ogóle, to musicie wiedzieć, że zachęciła mnie okładka z Davidem Bowie, którego Let's dance uwielbiam, i fakt, że na samej górze umieszczono pochlebną rekomendację z amerykańskiego Kirkus Reviews. Jednak o książce więcej się już nie wspomina w środku czasopisma. Szybko okazuje się, że w środku już niczego równie ciekawego, co w reklamie na okładce, nie znajdę.

Ale szukam. Szukam i widzę, że nie wspomina się nawet słowem o nagrodzie Nike, ani o zwycięskiej Morfinie Szczepana Twardocha. A jesteśmy tuż po jej wręczeniu… Dziwne…

Ani słowa o innych książkach, które znam z półek księgarskich. O tytułach, które mnie interesują. Co jest grane? Skąd takie, a nie inne recenzowane tytuły?

Po chwili już wiem. To są po prostu wykupione recenzje, wywiady, boksy, szpalty, strony reklamowe. Recenzje pozytywne, w absolutnej większości pozbawione wyrazu rekomendacje marketingowe (z wyjątkiem autentycznego entuzjazmu dla bohatera trylogii Syberiada polska). Choć może znajdziemy nieco drobnych prztyczków w nos, szczególnie w przypadku utworów debiutanckich, wydanych zdaje się w ramach self publishing, a reklamowanych w Książkach recenzją w pakiecie z wywiadem. Niekiedy zresztą kuriozalnym.

Szczególnych emocji dostarczyły mi teksty w wykonaniu eksperta o inicjałach TO-RT. W wywiadzie z młodym podróżnikiem, autorem książki o wyprawie trasą „Długiego marszu” z łagru na Syberii do Nepalu TO-RT zajmuje 4 linijki tekstu, żeby poinformować cały świat - z wykrzyknikiem! -  że szukał w internecie i znalazł informację, że nakręcono o tym film w Hollywood. Hurra! Czy aby na pewno recenzentowi wskazanemu przez redakcję wypada chwalić się nieznajomością powszechnie znanego i cenionego filmu Petera Weira (w dodatku z silnym wątkiem polskim)? Chwalenie się niewiedzą nie jest chyba jeszcze obowiązkowe?

Wydaje mi się, że warto, żeby redaktor przyjrzał się także innym enuncjacjom TO-RTa, jak np. że:

- napisał w jednym zdaniu o pewnej debiutanckiej powieści, że „skłania  do refleksji nad wolnością i […] zrobiłaby furorę jako literatura wagonowa.”

 - poradził szefowi Absolut Company, obecnie dumnemu autorowi powieści, z którym zamieszczono uroczy wywiad obok recenzji: „Oby w kolejnych częściach perypetii trójmiejskich policjantów – nie wątpię, że takie powstaną – redakcja była skrupulatniejsza. Bo pomyłki [..] są chyba dostrzegalne nawet po kilku drinkach Cosmo, które przelewają się przez karty tej wciągającej niczym wir powieści.”

Que?

Szczerze mówiąc, nie rozumiem, jaki charakter ma taka recenzja? Toż to wygląda po prostu jak kpina z autora i z czytelników.

I to nieuprawniona, bo sam szacowny miesięcznik Książki wprost roi się od literówek, błędów interpunkcyjnych i, co gorsza, stylistycznych. [Ktoś powie, że się mądrzę, a sama nie jestem lepsza w swojej pisaninie, ale... ja nie mam ani redaktora, ani korektorki. A  szkoda, wiem :)]
Dzieje się tak szczególnie, gdy piórem włada właśnie TO-RT, autor stwierdzenia, że pewna książka zawiera „historie ewidentnie inspirowane autopsją”. Jest to człowiek wyraźnie z predylekcją do słowa „via” (via Stambuł, via Czechosłowacja, via Korpus Bezpieczeństwa). On także jest autorem takiego oto majstersztyku stylistycznego:

„Spojony artystycznymi aspiracjami klan Janssonów – Finów szwedzkiego pochodzenia, posługujących się głównie językiem Augusta Strindberga – był częścią skandynawskiej cyganerii.”

Tak pisać w czasopiśmie o książkach, z podtytułem magazyn literacki?

A dalej jest tylko gorzej. Gdzieś zapodziewają się nawet pozory obiektywizmu. O braku jakiegokolwiek odniesienia do Nagrody Literackiej Nike już pisałam. 

O Oldze Tokarczuk Masłoń bez skrępowania pisze, uderzając ad personam: „wciąż niespełniona „nadzieja” rodzimej prozy” „sygnatariuszka listów w najrozmaitszych, ale – jej zdaniem – zawsze istotnych społecznie kwestiach […] i dalej w tym tonie…

Dla Daniela Passenta poszukano takich określeń jak „primadonna PRL”, „TW” i „felietonista wyróżniający się lekkością pióra i błahością przemyśleń”, obecnie cierpiący na sklerozę.

Zmarłego Andrzeja Łapickiego  „w rozmowie z małżonką w rodzinnych pieleszach” TO-RT skwitował jako najwybitniejszego lektora w dziejach Polskiej Kroniki Filmowej…

Pilchowi dostaje się, że „uparł się jednak, by dać wyraz protuskowym poglądom.”

A wszystko to znajdziemy pod znamiennym tytułem felietonu Nie może być gorzej...

Ale najgorzej w Książkach dostało się chyba jednak Białoszewskiemu i jego miłośnikom, do których i ja się zaliczam. Ciężko mi teraz pomyśleć, że zapłaciłam 14,50 pln, żeby zobaczyć, że w 2013 r. w czasopiśmie skierowanym do inteligentów polskich można o uznawanym powszechnie za genialnego, awangardowym polskim poecie napisać - cytuję - „ten gejowski poeta”…

A oto jak postrzega się redakcja Książek:

Dziś "Magazyn Literacki KSIĄŻKI" to profesjonalny miesięcznik poświęcony rynkowi wydawniczemu i księgarskiemu, skierowany do wszystkich miłośników książek, księgarzy, bibliotekarzy, wydawców i dystrybutorów książek. 

Co miesiąc "Magazyn" odnotowuje najistotniejsze wydarzenia branżowe, jest również cennym przewodnikiem po nowościach wydawniczych. W każdym numerze recenzujemy ok. 100 nowych tytułów, prezentujemy listę bestsellerów, listę bestprinterów, zamieszczamy porównanie cen książek w różnych kanałach dystrybucji. 

Dużym zainteresowaniem Czytelników cieszą się publikowane na łamach miesięcznika wywiady. Dla księgarzy i bibliotekarzy "Magazyn Literacki KSIĄŻKI" stanowi ważny informator o bieżącej ofercie tytułowej, dla wydawców - źródło informacji o działaniach konkurencji. Od 2004 roku nasza redakcja przyznaje Nagrody "Magazynu Literackiego KSIĄŻKI".