…można się pośmiać!

noto.lu

W tym celu polecam lekturę Młodszego księgowego Jacka Dehnela, o którym napiszę więcej już niedługo. 

Teraz podzielę się z wami na szybko uroczymi cytatami z rozdziału o nieporadności językowej. Tytuł rozdziału to „Ojczyzna przez duże oj”. Chodzi oczywiście o ‘ojczyznę-polszczyznę’, nazwaną tak, przypomnijmy dla porządku, przez prof. Miodka. Cytaty pochodzą z obszernych zbiorów Dehnela. Wybieram moje ulubione.

Szyldy:

Łodzie, namioty i inne klamoty

Zakład fryzjerski Fryzurka

Wyrób trumien. Każda ilość.

Bon moty:

Jak powiedział Pantha Rei – wszystko płynie. (Tak, przyznaję się, ukradłam ten pseudocytat z  Młodszego księgowego, ale zwrócę!)

Tytuły:

Łabędzi śpiew Orła z Wisły (o Małyszu)

Opisy z allegro:

Stary wełniany Aztek

Ręcznie wiązany kolos (to o dywanach) itd., itp.

Ze swej strony dorzucę cytat, który przekazał mi ostatnio kolega z pracy, który z kolei dostał go esemesem od teściowej-polonistki. Autorem jest 15-latek, uczeń II klasy gimnazjum. Myślę, że poniższy tekst z wypracowania  mógłby stanowić koronny dowód w procesie o zamordowanie kultury polskiej przez współczesną szkołę, wespół zespół z rodzicami i całą resztą okoliczności, o których tyle ostatnio marudzę…

[pisownia oryginalna]

Sądze że ludzie którzy nie mniemają o sobie są bardziej wartościowi niż Ci co mniemają o sobie. Osoby które zbyt często mniemają o sobie nie są zbyt lubiani. Myśle że lepiej by było gdyby więcej ludzi było którzy nie mniemają o sobie. Nie trzeba ich wysłuchiwać jacy oni są.

Nie wiem, czy powinnam raczej się zgodzić, czy zaprzeczyć?