…lepiej jest czytać niż uczestniczyć w cudzej wojnie podjazdowej

Jest mi smutno i czuję się zażenowana, bo ostatnio na kilku blogach książkowych natknęłam się na teksty pełne inwektyw. Napiszę o tym, bo to mnie naprawdę przygnębiło, a mój blog ma charakter prywatny i pamiętnikarski i tym samym służy do dzielenia się takimi właśnie ważnymi dla mnie przemyśleniami...

W jednym z postów obrażano blogerów (blogerki) prezentujących stosiki książek (w domyśle autorki posta: książek otrzymanych od wydawnictw jako wynagrodzenie za recenzję).

Na innych blogach z kolei autorkę tego posta - blogerkę, będącą zawodową krytyczką literatury -  wyszydzono za jej blog, mający małą ilość komentarzy (w domyśle: bycie niekompetentną i zawistną, bo niepopularną, recenzentką).

Rzeczywistość oczywiście jest bardziej złożona: stosiki prezentują nie tylko książki otrzymane od wydawnictw, a blog recenzentki ma swoich czytelników pomimo braku komentarzy…

Dla mnie ta sytuacja jest przykra. Jestem zawiedziona, nie spodziewałam się tego, że w mojej książkowej blogosferze będą padały takie otwarcie obraźliwe słowa jak „sfrustrowana polonistka” czy „wielka mi pani doktor, której nikt nie chce czytać”. To jest magiel.

Nie będę więcej zaglądać na te blogi. Nie tylko z powodu poziomu tych tekstów i chamskich komentarzy, których autor bloga nie usunął. Także dlatego, że zrozumiałam, że są to blogi nie dla mnie jako czytelniczki i człowieka.

Zastanawiam się jednak, skąd wzięły się takie wpisy i dlaczego akurat teraz?

I dochodzę do wniosku, że jest to całkiem możliwe, że oba te wpisy mają głównie (choć pewnie nie tylko) zadanie autopromocyjne (jestem blogerem potrafiącym przykuć uwagę czytelnika lub jestem opiniotwórczy - mam zagorzałych fanów, którzy składają mi wyrazy uwielbienia w komentarzach). Wraz z jeszcze innym postem znanej blogerki wpisują się po prostu w zjawisko walki konkurencyjnej wśród blogerskich recenzentów książek.

Zdaję sobie sprawę, że część blogerów współpracuje z wydawnictwami, i to czasami nie do końca zdając sobie z tego sprawę, stają się elementem gry rynkowej na rynku książki, konkurując z recenzentami piszącymi do wydań papierowych i portali oficjalnie zajmujących się marketingiem i promocją książek w Polsce. [Swoją drogą, jestem przekonana, że reklama społecznościowa tytułów książkowych w Internecie (rekomendacje amatorskie) jak na razie zwycięża z reklamą prowadzoną przez kanał recenzji profesjonalnych.]

Zaglądając na wiele blogów, widzę sporo zamówionych tekstów i nie mam wątpliwości, że w sumie podaż recenzji (ilość dostępna na rynku) pisanych zawodowo i amatorsko, choć na zamówienie, jest bardzo duża. Niestety popyt na recenzje nie jest równie duży… Odbiorcą recenzji zamawianych przez wydawnictwa jest przecież czytelnik, a tych w Polsce jest z roku na rok mniej. Tymczasem recenzentów jest z roku na rok więcej…

Dlatego jasne jest, że rynek recenzji staje się konkurencyjny.

Ale wracając do magla… Proszę Państwa, jako czytelniczka, nie życzę sobie takiej chamskiej konkurencji. Jako klientka wolałabym, żebyście po prostu konkurowali jakością prezentowanych przez siebie recenzji czy rekomendacji marketingowych.

Moim marzeniem jest jasna i klarowna dywersyfikacja rynku recenzji, czyli podział rynku na rekomendacje -  krótkie, niepogłębione, o wydźwięku marketingowym  (pisane dla książek z mainstreamu, beletrystyka, poradniki) oraz recenzje krytyczne – dłuższe, pracochłonne, pogłębione,  pokazujące dane dzieło w kontekście dotychczasowych literackich dokonań w obrębie danego gatunku (książki wybitne, zarówno literatura piękna, jak i literatura faktu).

Wydaje się, że opisane powyżej zdarzenie pokazuje, że zaczynają się jakieś ruchy na rynku recenzji, które być może doprowadzą do rozdzielenia się tych dwóch ‘kanałów’, skierowanych do dwóch różnych ‘targetów’. Czyli jak mawia mój mąż: Nie bój nic..., niewidzialna ręka rynku działa. Szkoda tylko, że akurat teraz rzuciła błotem…