...trzeba nabijać statystyki

Byłam dzisiaj w naszej gminnej bibliotece.

Przy okazji zapytałam, ile jest w mojej 5 tysięcznej gminie osób, które wypożyczają minimum 1 książkę tygodniowo. Panie bibliotekarki szacują, że ok. 10 osób.

Poza nimi jest pewnie kolejne 10-20 takich, które czytają te 52 pozycje rocznie, choć nie pojawiają się tak często w bibliotece. Ja sama do nich należę. Po pierwsze mam duży własny księgozbiór, po drugie dostęp do innych bibliotek, w tym urokliwego BUWu oraz potężnej Biblioteki Narodowej.

Czyli znalazłam w ten sposób ok. 30 czytelników podobnych do mnie. Pomnożę to przez niemal 2, bo jestem urodzoną optymistką. W ten oto sposób otrzymuję zgrabną liczbę 50.
Jak wiadomo matematyka nie kłamie. Liczbę maks-czytaczy, bibliofilów, książkoholików, logofagów (ich choroba to pożeractwo słowa), słowożerców, itp., itd. w mojej kochanej gminie oszacować należy na 1% jej populacji.

Popatrzmy teraz na cały nasz piękny kraj.

Gdyby przyjąć, że statystyczny polski czytelnik to osoba w wieku od 15 do 75 lat (tak się robi w badaniach czytelnictwa prasy), to zdolnych do czytania w Polszcze AD 2012 byłoby około 75% całej ludności, czyli ok. 28 mln.

Niestety mój optymizm drży w posadach, gdy czytam TU , że 54% z nich nie skorzystało z tej bezcennej umiejętności ani razu w tym roku.

Ale nie, nie poddam się! Decyduję się nadal patrzeć na świat przez różowe okulary i wyliczam oszałamiający 1% czytelników-stachanowców. Dzięki temu z pewną dozą niepewności uzyskuję w moich obliczeniach liczbę 280 tys. osób, które - mam nadzieję-  należą do mojego plemienia...