...literatura to biznes, niestety

Toczy się dyskusja na temat upadku kultury wysokiej. To mnie cieszy, bo sama mam apiracje kulturalne, a to z definicji oznacza chęć uczestnictwa w kulturze raczej wysokiej niz niskiej. Tymczasem patrząc na rozrost tkanki popkulturowej obawiam się, że niedługo nie będzie gdzie, z kim i do czego aspirować. Dlatego cieszę się, że temat jest poruszany w mediach, a czasami nawet pojawiają się próby, no... może  próbki analizy sytuacji. Dzisiaj w natemat.pl tekst o szansach młodych pisarzy autorstwa Michała Fala  (wyboldowanie moje):

Katarzyna Kowalska przyznaje, że selekcja jest ostra, więc poza literackimi walorami tekstu liczy się upór i kreatywność pisarza. – Z powodu liczby propozycji warto zachęcić redaktorów do zapoznania się z tekstem stosując takie “sztuczki” jak nieszablonowe CV czy wciągające streszczenie – mówi. Firma, w której pracuje, współpracuje z debiutantami w oparciu o prostą zasadę: pokrywa koszty promocji, tymczasem za druk i dystrybucję płaci sam autor.

Wniosek: dobry autor to autor sprytny, zamożny i przedsiębiorczy. To się nazywa self publishing. Taaak.... 

A teraz porozmawiajmy o jakości powstających tekstów:
Nie wszyscy są jednak zwolennikami self publishingu. – Jeśli jest się poważnym pisarzem, trzeba wydawać w poważnym wydawnictwie – twierdzi Maciek. – Nie wierzę w self publishing. To jest dobre dla książek opartych na czyichś blogerskich wynurzeniach, albo marnego fantasy – kwituje.

Uważaliście? To było m.in. o nas, blogerach :)

Do tekstu o tym, jak prawa rynkowe (obecne przecież na rynku książki od zawsze...) zdominowały obecne życie literackie w Polsce, bardzo pasuje jakość samego artykułu:  brak redakcji tekstu i błędy interpunkcyjne. Taaak....